Yerel seçimlere sayılı günler kala, siyasetçilerin çaldığı hava emekçi sınıfların yaşadığı sorunlardan çok uzaktır. Burjuva politikacıların tek derdi belediye başkanlıkları ve meclis üyeliklerini daha çok sayıda ele geçirmektir.

Komünistlerin nasıl bir iklimde siyaset yaptıklarını önce hatırlatmamız gerekli. Steril bir ortamda, yani sadece patronların ve işçilerin olduğu bir toplumda faaliyet yürütmüyoruz. ‘Komünistlik’ çıplak biçimde iki sınıfın karşımızda mücadele ettiği iklimde yaşanmıyor.

Trump ABD ve Meksika sınırında bir krizin olduğunu söylüyor.

“Dinsel inançlara sığınmadıkça, insan kötülüğü büyük bir zevkle ve acımasızlıkla yapamaz” Pascal

31 Mart seçimlerinde Batı’da sosyalistler arasında üç eğilim görülüyor: İlki, AKP’yi kaybettirme stratejisidir. CHP’yi desteklemeyi öneriyor. İkincisi, mümkün olan yerellerde bağımsız sosyalist aday çıkartmaktır. Üçüncüsü seçimleri boykot etme çağrısıdır. Doğu’da ise, bir istisna oldu: Dersim.

ABD’nin New York kentindeki Cotton tekstil fabrikasında çalışan işçi kadınlar,1800lü yılların ortalarından beri daha iyi çalışma koşulları,emeklerinin karşılığında hakkettikleri ücret ve daha iyi yaşam için mücadele vermektedirler.

Altı yıl sonra Gezi yargılamasına başvurulması, hukuki olmaktan çok siyasi bir hamle olacak. İddianamenin hedefinde yer alan bir avuç insan. Milyonların hareketine karşılık 16 kişi.

AKP hükümeti ekonomik kriz duvarına tosladı. Öyle tosladı ki, AKP-MHP siyasi ittifakı bile onu kurtarmaya yetmeyebilir. Yapılan tüm kamuoyu araştırmalarında halk birinci sorun olarak ekonomik krizi işaret ediyor. Hükümetin izlediği ekonomi politikasına destek azalıyor.

23 Ocak’ta Venezüela 1958’de bir halk ayaklanması ile devrilen Marcos Perez Jimenez askeri diktatörlüğünün yıkılmasının yıl dönümünü kutluyordu.